ابوبصیر مى گوید:
امام باقر علیه السلام از شخصى که از آفریقا آمده بود حال یکى از شیعیانش ‍ را پرسید، فرمود:
حال راشد چطور است ؟
آن مرد گفت :
هنگامى که حرکت کردم او صحیح و سالم بود و به شما نیز سلام رساند.
امام فرمود:
خداوند رحمتش کند!
مرد: مگر راشد مرد؟
امام : آرى !
- کى مرده است ؟
- دو روز پس از حرکت تو.
- عجب ، راشد نه مرضى داشت و نه مبتلا به دردى بود!
- مگر هر کس مى میرد با مرض و علت خاصى مى میرد؟
ابوبصیر مى گوید: پرسیدم :
راشد چگونه آدمى بود؟
امام فرمود:
یکى از دوستان و علاقمندان ما بود.
سپس فرمود:
شما فکر مى کنید که چشمهاى بینا و گوشهاى شنوا همراه شما نیست ؟
- اگر چنین فکر کنید، بد فکر کرده اید. به خدا سوگند! چیزى از کارهاى شما بر ما مخفى نیست ، تمامى اعمالتان پیش ما حاضر است و ما همیشه متوجه رفتار شما هستیم . سعى کنید خودتان را به کارهاى خوب عادت دهید و جزو خوبان باشید و با همین نشانه نیک هم شناخته شوید و من فرزندان خود و همه شیعیانم را به کارهاى نیک فرمان مى دهم.

نمی دانم منظورم را رساندم یا نه!!!

اللهم عجل لولیک الفرج